Köster van Garrelsweer
Domie haar 's Zotterdag 's oavends bie Trientje Mui in kroug zeten, en doar was 't rieklijk loat worden. Nou mos e Zundag's mörgens wel preken.
De köster haar gemainte verzöcht om te zingen, en dit was oflopen. Hai keek es schuuns noar boven, noar preekstoul.
Domie zat ter er wel, mor was onder 't stichtelijk gezang hail ongemaarkt onder zaail goan.
Köster, hail zachies : " Domie, 't is oet !, en nog es weer : " 't is oet Domie ". Mor Domie dreumde dat e nog in haarbaarg zat en zee :
" Den mout Trientje mui der nog mor weer ain ientappen " . Dat was nou nait zo hail stichtelk, moar 't was slim dudelk.
Boeren en börgers knivvelden even, mor köster zee tegen gemainte:" Din maor eerst weer van veuren of aan "!

En zoo is 't spreekwoord in de wereld komen, as ter es wat mishottjet : Din maor weer van veuren of aan, net as de köster van Garrelsweer.